Nauczyciel Praktyk

Spółgłoski miękkie sprawiają dużo trudności dzieciom na początku ich edukacji. Ćwiczenie na uważne słuchanie i dostrzeżenie uchem głoski, jaka występuje w wyrazie, nie jest najłatwiejsze. Oznaczanie miękkości spółgłosek: przed samogłoską: za pomocą litery i ; przed spółgłoską lub na końcu wyrazu: za pomocą liter ze znakiem diakrytycznym miękkości, np. źrebak, ćma. (źródło: https://sjp.pwn.pl/) Rozdajemy uczniom (bądź przygotowują sami) kartoniki w kolorach czerwonym i niebieskim (bądź innych). Nauczyciel głośno i wyraźne czyta wyrazy zawierające na początku zmiękczenie raz za pomocą znaku nad literą, raz za pomocą i . Zadaniem uczniów jest podnieść kartonik, któremu przypisana została konkretna spółgłoska. Rozróżnianiu zmiękczeń może sprzyjać lektura tekstów zawierających konkretne zmiękczenia. Czego potrzebujesz?  Karty niebieskie  Karty czerwone  Zestaw wyrazów ze zmiękczeniami

Rozpoczynam swoją przygodę w szkole. Jestem tym faktem zafascynowana. Wcześniej zbierałam doświadczenie pracując w przedszkolu, jednak teraz już wiem, że szkoła to moje miejsce docelowe. Moja droga na studia i wybór kierunku nie był oczywisty. Zacznijmy od początku. W co to się nie bawią małe dziewczynki? Księżniczki, aktorki, tancerki, piosenkarki? Mimo, że muzyka jest moim ukojeniem, nigdy nie podjęłam w tym kierunku żadnych kroków. Natomiast uwielbiałam spędzać czas przeglądając różne książki, podręczniki. Segregowanie i polecanie ich innym sprawiało mi przyjemność. Zabawy w szkołę też nie zabrakło. Podejmując naukę w szkole średniej (liceum) świadomie aplikowałam do klasy humanistycznej. Wówczas moim marzeniem było zostać dziennikarką. Natomiast nie telewizyjną, a raczej prasową, uwielbiam pisać. Zaczynałam w małej gazetce szkolnej w gimnazjum, gdzie odpowiadałam za streszczenia wydarzeń. Moim wychowawcą w szkole średniej był nauczyciel polonista, który dbał o to, abyśmy do

Części mowy wprowadzane są od pierwszej klasy.Natomiast nie mówimy jeszcze wtedy o nich jako rzeczownikach, czasownikach czy przymiotnikach. Zazwyczaj zaczynamy od nazw przedmiotów i ludzi czy czynności.  Świetną zabawą w tym temacie jest podpisywanie przedmiotów i osób w klasie, np. pani, koleżanka, chłopiec, ławka, ołówek, doniczka. Dzięki temu uczniowie nie tylko wiedzą, co mają dookoła siebie, ale i potrafią to nazwać. Następnym krokiem jest narysowanie tabelki na tablicy z pytaniem kto? i co? Wraz z dziećmi omawiamy pytania, a następnie prosimy o sklasyfikowanie wcześniej rozłożonych po klasie wyrazów do odpowiednich rubryk. Dzieciaki radzą sobie bez problemu. Nauczyciel pomaga pytaniami kto? co?  Kwestię czasowników możemy poruszyć w inny sposób np. czasownikowe kalambury . Uczniowie losują karty z czynnościami, a następnie je prezentują. Jak to w kalamburach, reszta klasy zgaduje. Po odgadnięciu dzieciaki klasyfikują czynności do odpowiednich rubryk wybierając z kto? c

Witamy powoli wiosnę. Mówimy o pogodzie, przyrodzie, ale czemu tego nie wykorzystać w matematyce? Doskonalenie dodawania i odejmowania w danym zakresie np. w pierwszej klasie w zakresie 20. Nauczyciel rysuje na tablicy garnki z przykrywkami, na nich zapisujemy konkretną liczbę np. 10. W garnku będą znajdowały się działania, których wynik wynosi 10. Zabawa dla całej klasy, możliwość sprawdzenia umiejętności w rachowaniu. Dzieciaki chętnie biorą w tym udział.  Podkreślam, to żeby wyciągać uczniów, którzy nie chętnie chcą występować przed klasą. Starajmy się ich zachęcić mówiąc np. Masz jakiś pomysł? Podziel się z nami! Proszę, spróbuj .